məgər

<fars.>

1. əd. Sual məqamında işlənib, şübhə, inamsızlıq və ya təəccüb bildirir: olmaya, bəs, yoxsa (bəzən «ki» bağlayıcısı ilə işlədilir). Məgər sənin xəbərin yoxdur? Məgər o gəlməyəcək? – Məgər ki, aşiqin qəmin yeməzsən; Bu cövrü cəfadan sən inciməzsən. M. P. V.. <Şərəfnisə xanım:> Uşağı yerə girsin. Dinc oturur məgər. M. F. A.. Ədalətlə deyin, mən; Yalan danışdım məgər? B. V..

2. bağl. Ancaq, fəqət. <Səfərəli:> . . Bu iş heç kimin işi deyil, məgər ki, Rəhimin. N. V.. <Hacı Rüstəmin> həmişə şüarı bu idi: fürsəti fövr eyləməz aqil, məgər nadan ola. Ə. H..